آیا درمان ام اس ممكن می شود؟
شاه بلاگ آیا درمان ام اس ممكن می شود؟
به گزارش شاه بلاگ به نقل از ایسنا، "ام.اس" یا "تصلب بافت چندگانه"(Multiple sclerosis)، یك بیماری التهابی است كه در آن غلاف های میلین سلول های عصبی در مغز و نخاع صدمه می بینند. این صدمه دیدگی می تواند در توانایی بخش هایی از سیستم عصبی كه مسئول ارتباط هستند، اختلال تولید كند و سبب به وجود آمدن علائم و نشانه های زیاد جسمی شود.
با این كه هنوز درمان قطعی و مشخصی برای این بیماری وجود ندارد، در سالی كه گذشت مانند هر سال، پژوهش های بسیاری برای درمان ام.اس صورت گرفت كه در اینجا به بعضی از مهم ترین آنها اشاره می گردد.
میكروب روده
دانشمندان در آمریكا نوعی میكروب روده را كشف كردند كه می توان از آن برای درمان بیماری های خارج از دستگاه گوارش بهره برد. دانشمندان "كلینیك مایو"(Mayo Clinic) در آمریكا، سه گونه باكتری را بر روی موش های مبتلا به ام.اس آزمایش كردند و دریافتند كه یكی از آنها، بیماری های ایمنی را سركوب می كند.
میكروب مورد مطالعه در این تحقیق كه "Prevotella histicola" نام دارد، از روده انسان كشت داده شد. این میكروب با اعمال به موش های مبتلا به ام.اس، عملكرد دو سلولی را كه معمولا به التهاب می انجامد، كاهش داد. این میكروب در عین حال، سبب تقویت گروهی از سلول ها مانند "سلول های تی" (T cell) و "سلول های دندریتیك"(Dendritic cells) شد كه با بیماری ام.اس مبارزه می كنند.
مطالعه میكرویبوم های ام.اس، فقدان این میكروب را در افراد مبتلا به این بیماری و همینطور افزایش حضور آن را در روده هنگام درمان بیماران با داروهای اصلاح كننده این بیماری نشان داده است.
به گفته دانشمندان، این میكروب ممكن است تاثیرات مشابهی روی بیماری های دیگر سیستم عصبی و بیماری های خودایمنی داشته باشند.
سلول های پوست
دانشمندان "دانشگاه كمبریج"(University of Cambridge) در انگلستان، در بررسی اخیر خود، از سلول های پوست برای درمان ام.اس در موش ها استفاده كردند.
این دانشمندان، سلول های پوست موش های بزرگسال مبتلا به ام.اس را گرفتند و سپس آنها را دوباره به صورت "سلول های بنیادی عصبی"(NSCs)برنامه ریزی كردند.
این "سلول های بنیادی عصبی تحریك شده" (iNSCs) كه به مایع مغزی نخاعی این جوندگان پیوند زده شدند، توانستند التهاب را كاهش دهند و صدمه وارد شده به "سیستم عصبی مركزی" (CNS)را ترمیم كنند.
تاثیر نوعی پروتئین در بیماری ام اس
دانشمندان دانشگاه "آلبرتا"(University of Alberta) و دانشگاه "مك گیل" (McGill) كانادا بر روی یك پروتئین كه می تواند یك هدف برای درمان بیماری ام.اس باشد، متمركز شده اند.
محققان، آزمایش را با بررسی بافت مغزی اهداء شده شروع كردند، كه بعضی از این بافت ها متعلق به افراد مبتلا به بیماری ام.اس و برخی متعلق به افراد فاقد این بیماری بود.
آنچه كه محققان كشف كردند این بود كه سلول های "اندوتلیال"(endothelial) مغز افراد مبتلا به ام.اس سطوح بالاتری از پروتئین "كالنكسین"(calnexin)را دارا بودند.
این سبب شد كه دانشمندان، حساسیت موش هایی را كه از نظر ژنتیكی فاقد پروتئین كالنكسین بودند، نسبت به بیماری ام.اس انسانی، مورد آزمایش قرار دهند.
بر خلاف گروه كنترل شده كه در بدن آنها پروتئین كالنكسین وجود داشت، این موش ها كاملا نسبت به آن مقاوم بودند.
تستوسترون
پژوهشگران "دانشگاه نورث وسترن"(NU)، در پژوهش جدید خود دریافتند احتمال بروز ام.اس در زنان، سه تا چهار برابر بیش از مردان است و هرچند دانشمندان، مدت های طولانی با تردید می دانستند كه تستوسترون عامل مهمی است، مكانیزم این تاثیر را درك نكرده بودند.
آنها دریافتند كه تستوسترون چگونه از مردان در مقابل بیماری ام.اس محافظت می كند.
تستوسترون در موش های نر، به تولید مولكولی موسوم به "سیتوكین اینترلیكوئین 33 (cytokine IL-33) " منجر می گردد كه به نظر می رسد راهی برای جلوگیری از تولید "Th17" به وجود می آورد.
هنگامی كه پژوهشگران، موش های ماده را با "اینترلیكوئین 33" درمان كردند، تاثیر مخرب "Th17" بر غلاف میلین، به صورت موثر برعكس شد.
همچنین، آزمایش های انسانی كوچك نشان داده اند كه درمان تستوسترون در مردان، تا اندازه ای نشانه ها را تسكین می دهد اما عوارض قابل توجهی هم برای مردان و هم زنان وجود دارند؛ یعنی كه این روش، هنوز درمان قابل اعتمادی نیست.
اكنون، پژوهشگران دانشگاه نورث وسترن امیدوارند كه كشف این روش خاص، امكان گسترش درمان های مورد نظر را فراهم كند.
این پژوهش نشان داده است كه امكان دارد روش حفاظتی مبتنی بر تستوسترون، دلیل بیماری های خودایمنی باشد كه در زنان برجسته تر از مردان هستند.
ژن درمانی
محققان "دانشگاه فلوریدا"(University of Florida)، یك روش ژن درمانی جدید را توسعه داده اند كه می تواند با بیماری ام.اس مبارزه كند.
محققان، ژن خاصی را كه سوار بر یك ویروس بی ضرر است، به كبد موش ها عرضه كرده و در آنجا آن ژن برای پروتئینی به نام "میلین الیگودندروسیت گلیكوپروتئین"(myelin oligodendrocyte glycoprotein) " كدگذاری می گردد.
از آنجایی كه كبد، نقش كلیدی در تحریك تحمل ایمنی ایفا می كند، این پروتئین تولید سلول های تی را تشدید كرده و حمله سیستم ایمنی به بدن را سركوب می كند.
محققان با آزمایش این روش جدید بر روی موش های مبتلا به ام.اس، دریافتند كه این روش درمانی می تواند تمامی علائم بیماری را در این حیوانات معكوس كند و حتی با گذشت هفت ماه از انجام این آزمایش، باز هم علائمی از این بیماری در موش ها دیده نشد.
در دور دیگری از آزمایشات، مشخص شد كه اگر این پروتئین با داروی به نام "راپامیسین"(rapamycin) تركیب شود، درمان موثرتر خواهد بود. راپامیسین اغلب برای جلوگیری از رد اندام های پیوند زده شده به بدن بیمار مورد استفاده قرار می گیرد.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب