ترمیم عصب های صدمه دیده با كمك پلاكت ها
به گزارش شاه بلاگ شاید تركیب پلاكت های بدن با یك هیدروژل بتواند به بهبود ترمیم عصب های صدمه دیده كمك نماید.
به گزارش شاه بلاگ به نقل از ایسنا و به نقل از ادونسد ساینس نیوز، گروهی از دانشمندان راهی یافته اند تا عصب های پیرامونی صدمه دیده را با استفاده از زیست مواد مهندسی شده و پلاکت ها ترمیم کنند.
صدمه رسیدن به عصب ها، یک مشکل جدی است که بین شش تا ۱۰ درصد جمعیت جهان را تحت تأثیر قرار داده است. این مشکل به خاطر ایجاد دردهای شدید و مزمن، ساده ترین فعالیتهای روزمره را مختل می کند و کیفیت زندگی را می کاهد.
مهم ترین علل صدمه رسیدن به عصب، جراحت های نخاع هستند که در اثر تصادف یا تروما ایجاد می شوند و یا می توانند ناشی از مشکلاتی مانند دیابت، "سندرم گیلن باره"(GBS) و "سندرم تونل کارپال"(CTS) باشند.
درمان های در دسترس کنونی برای عصب های صدمه دیده، استفاده از پلاکت ها را شامل می شود. پلاکت ها، اجزایی از خون هستند که بعد از پارگی رگ های خونی، به لخته شدن خون کمک می کنند. قابلیت بازسازی پلاکت ها، به سطح پروتئین هایی معروف به "عوامل رشد" بستگی دارد که در محل صدمه دیده ترشح می شوند. این مورد ثابت شده است که عوامل رشد پلاکت در یک شرایط بالینی، انتقال و تفکیک سلول های عصب را سهولت می بخشد.
در هر حال، یک اشکال عمده این روش این است که پلاکت ها به سرعت در مایعات بدن، پراکنده می شوند و از بین می روند؛ ازاین رو رشد مجدد بافت را محدود می کنند. یک چاره منطقی برای این مشکل، منتشر شدن کنترل شده عوامل رشد از پلاکت ها در محل صدمه است.
گروهی از دانشمندان، متد جدیدی برای این کار عرضه کرده اند. آنها پلاکت ها را در یک هیدروژل چاپ سه بعدی محبوس کردند که از دو پلیمر قابل تجزیه زیستی معروف به "ژلاتین متاکریلات" (GelMA) و "پلی اتیلن گلیکول دی آکریلات"(PEGDA) ساخته شده است. این دو پلیمر می توانند شبکه پیچیده ای از زنجیره های پلیمری را ایجاد کنند که پلاکت ها در آن محبوس می شوند تا انتشار عامل رشد و فعالیت زیستی تحت کنترل درآید.
پلاکت ها در عرض چند دقیقه فعال می شوند و عوامل رشد را منتشر می کنند؛ ازاین رو هنگام آماده سازی پلت فرم هیدروژل- پلاکت، باید پلاکت ها را تا جایی که امکان دارد با سرعت محصور کرد تا میزان صدمه پذیری آنها نسبت به محرک خارجی کاهش پیدا کند. دانشمندان با در نظر داشتن این موضوع، از روش سریع چاپ زیستی سه بعدی استفاده کردند و یک محرک نوری را هم به کار بردند و توانستند هیدروژل را تنها در ۱/۵ دقیقه بسازند و خطر اختلال در عملکرد به علت فعالیت ناخواسته را به حداقل برسانند.
بررسی ها نشان داد که پلاکت های محصور شده، غیرفعال باقی می مانند. برای مثال، پلاکت های محصور شده حداقل به مدت یک هفته، هورمون رشد را منتشر نکردند اما در ظرف آزمایشگاهی، طی چند ساعت کاملا فعال شدند.
دانشمندان در مقاله این پژوهش نوشتند: امکان دارد این موضوع، به خاطر شبکه نانومقیاس هیدروژل ها باشد که نه تنها جلوی انتشار محرک خارجی را می گیرد، بلکه خطر فعالیت ناشی از تماس میان پلاکت ها را هم می کاهد.
دانشمندان، توانایی این هیدروژل را در ترمیم عصب های درون جانداری آزمایش کردند و دریافتند که ترمیم عصب با کمک این هیدروژل بهتر صورت می گیرد و بهبودی قابل توجهی در توانایی عصب های ترمیم شده حاصل می شود. تراکم عصب های احیا شده، حدودا دو برابر بود که عملکرد مطلوب عصب هایی را نشان داده است که با ادغام پلاکت ها و هیدروژل ترمیم شده اند.
در ادامه مقاله این پژوهش آمده است: این پژوهش، نقش مهم پلاکت ها را در بهبود ترمیم عصب ها و بازیابی آنها نشان داده است و راه را برای پژوهش های آینده هموار می کند.
این پژوهش، در مجله "Advanced Functional Materials" به چاپ رسید.
منبع: shahblog.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب