بازیگری كه سینما را به خاطر معلم شدن كنار گذاشت
به گزارش شاه بلاگ ایسنا نوشت: بیست و اندی سال پیش جوان اول فیلم «دل و دشنه» تکلیف خویش را مشخص کرد؛ بازیگری را کنار گذاشت و معلمی را برگزید.
شهرام زرگر همزمان با روز معلم از لذت های معلمی می گوید و توضیح می دهد که چرا بازیگری را به خاطر معلمی کنار گذاشت. او سال ۷۳ جوان اول فیلم «دل و دشنه» مسعود جعفری جوزانی بوده که تماما در محل اسکان قشقایی ها ضبط شده است. او اعتقاد دارد شاید همین حضور در ایل قشقایی با آن پوشاک و اسب ها و شیوه زندگی، سبب ساز علاقه او به فرهنگ عامه شده است. درسی که حالا با اشتیاق در دانشگاه تدریسش می کند. زرگر می گوید: دیدم در این شیوه زندگی رمز و رازی هست. بازی ها، عروسی، خاکسپاری، درمان حیوانات، تیمار کودکان مصدوم و... دیدم هواشناسی را چطور پیشبینی می کنند. آنان زندگی را با زندگی کردن آموخته اند، هوا را از روی هوا پیشبینی می کنند نه با رفتن به اپلیکشن های هواشناسی. او بعد از آن در پروژه های دیگری هم نقش آفرینی کرده است؛ «دشت ارغوانی» کار نادر مقدس، مجموعه «تنهاترین سردار» مهدی فخیم زاده، فیلمهای «عقرب» و «ارابه مرگ» رضا قهرمانی، مجموعه تلویزیونی با محمد صالح علاء و... اما بازیگری، هیچگاه مورد علاقه او نبوده و نیست و مدتی بعد این دانشجوی جوان راه خویش را پیدا می کند؛ معلمی، شغلی که همچنان عاشقانه دوستش می دارد. زرگر سخنش را با مرور دوره دانشجویی آغاز می کند: معلمی را با استشمام عطر این کسوت از معدود معلمان خوب خودم تجربه کردم، من شاگردی استاد فرهاد ناظرزاده کرمانی را کرده ام که نمونه سلامت، صداقت و احترام و دانش به معنای واقعی بوده و هست. او ادامه می دهد: معلمان خوب دیگری هم داشته ام که بردن نام شان اطاله کلام است و با این که بعدا با بعضی از آنان همکار شدم ولی همیشه آنان را بعنوان معلم نگریسته ام. بخشی از زندگی ما تقلید است یا اینکه خویش را جای الگوهای مان قرار داده ایم هرچند اطممینان دارم نتوانستم ادایشان را در بیاورم. اما ورود او به حوزه تدریس چنین داستانی دارد: «به طور تصادفی وارد وادی تدریس شدم. کسانی هستند که ما را به ادامه راه تشویق می کنند و از سختی راه نمی ترسانند. بابت پای آبله یا کفش پاره مان تحقیرمان نمی کنند. تلاشم بر این بوده که ادای آنان را در بیاورم. نمی دانم موفق بوده ام.» او که شیفته ادبیات بوده، درباره ورود خود به تئاتر هم می گوید: «به ادبیات علاقه داشتم و در تئاتر هم به دنبال علاقه ام در ادبیات بودم. انتخاب مدیران گروه و هیات انتخاب مرا به بازیگری کشاند. به بازیگری علاقه نداشتم و ندارم شاید به علت کمرویی که آن زمان داشتم و خویش را در آن جایگاه، بجا نمی دانم. چند سالی بازیگری کردم ولی جایی تکلیف خویش را مشخص کردم.» زرگر می افزاید: نخستین بار استادم عطا کوپال زمینه تدریس را برایم فراهم نمود. آموزش واحد درس دشواری را به من سپرد که قبل از من استاد کاربلدی هم داشت. اگر ذهنیت امروز را می داشتم، به احتمال قوی نمی پذیرفتم ولی حال و هوای جوانی متفاوت می باشد و این گونه بود که تیر ماه فارغ التحصیل شدم و مهر به تدریس مشغول شدم. با اعتمادی که او به من داد، جسارت پیدا کردم. زرگر از نکته دیگری هم یاد می کند؛ تصادفی بودن حضور یک استاد در یک کلاس: «ممکن است دانشجویان به لزوم یا تصادف چند واحد درسی با ما باشند. نام این موقعیت را تقارن وقت می گذارم و بخت خود می دانم و موفقیت شان برایم دلگرم کننده است. در یک دو سال گذشته رتبه یک دکتری دانشجوی عزیز من بودند. همچنانکه رتبه های برگزیده از میان دانشجویان من بودند و این برایم بسیار شوق انگیز است. وقتی من به هم دانشگاهی بودن با اصغر فرهادی می بالم، فکر کنید معلمش چه حسی دارد!»
۵۸۵۸
منبع: شاه بلاگ
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب