رضا بهبودی:
اعتراف کنم هنوز جن گیر را ندیده ام!
بازیگر «روایت ناپدید شدن مریم» مهم ترین خصوصیت این فیلم سینمایی این است که خویش را ترسناک نشان نمی دهد اما کم کم جای خویش را در روان تماشاگر باز می کند و این توفیق خاصی ست که با عنایت به مولفه های فرهنگی حاصل شده است.
رضا بهبودی بازیگر فیلم سینمایی «روایت ناپدید شدن مریم» به کارگردانی محمدرضا لطفی و تهیه کنندگی مرتضی شایسته که این روزها در صفحه «هنروتجربه» در پلت فرم «هاشور» به صورت آنلاین اکران شده است، در گفتگو با ایسنا ضمن اشاره به این که در ابتدا پیشنهاد بازی در این فیلم را نپذیرفته است، بیان نمود: در ابتدا فیلمنامه برایم مبهم و این ابهام بطور قطع روی کاغذ بیشتر بود و متوجه نمی شدم که مقرر است کار چگونه سروشکل نهایی به خود بگیرد، همین مبحث سبب شد در ابتدا پیشنهاد بازی را رد کنم.
وی با اشاره به اینکه تابحال در 2 اثر با محمدرضا لطفی کارگردان همکاری داشته است، مطرح کرد: از نظر من ایشان فیلمسازی است که در نهایت جهان اثر را در ذهن خود دارد و در حد مقدورات و بگونه ای که بشود به کاغذ منتقل کرد، آنرا به نگارش در می آورد این مورد در همکاری اول ما یعنی در پروژه «روایت ناپدید شدن مریم» برای من ناشناخته تر بود اما در پروژه «تعارض» که دومین همکاری ما بود، من به ایشان اعتماد داشتم و می دانستم نباید به فیلمنامه های ایشان مانند دیگر فیلمنامه ها نگاه کنم.
بازیگر «روایت ناپدید شدن مریم» افزود: باید بگویم من برای همکاری با محمدرضا لطفی تلاش کردم به جهان ذهنی ایشان نزدیک تر شوم همینطور به این مورد واقف بودم که با کارگردانی سروکار دارم که می داند چه می خواهد و برایش روشن است که فیلم در نهایت چگونه خواهد شد و مقرر است چه تأثیری بر مخاطب داشته باشد. از طرفی گفتگوی ما با یکدیگر درباره این فیلم سینمایی بسیار راه گشا بود و در ایفای نقش «مرتضی» به من کمک کرد.
بهبودی ضمن اشاره به این که حضور در این فیلم سینمایی تجربه بسیار خوبی را برایش رقم زده است، اظهار داشت: من برخلاف آنکه بر مبنای علاقه ام مولفه های درام ارسطویی را پیگیری کرده و می کنم، مشتاق تجربه های نوین در عرصه نمایشنامه ها و فیلمنامه ها هستم، چونکه به یک کشف و شهودی می رسم.
وی در بخش دیگری از صحبت های خود با اشاره به اینکه زمانی که از سمت خود به داستان «روایت ناپدید شدن مریم» نگاه می کرده، ماجرا برایش خوف انگیز بوده است، مطرح کرد: جالب است بدانید که من اساسا فیلمهای ژانر وحشت را نگاه نمی کنم و ترجیح من از میان ژانرهای مختلف، ژانر وحشت نیست و باید اعتراف کنم هنوز «جن گیر» را ندیده ام! اما زمانی که نقشی را می پذیرم از منظر نقش به رخدادها نگاه می کنم و در حین ایفای نقش با عنایت به نیازهاو مختصات نقش، واکنش عاطفی و احساسی نشان می دهم. حتما واکنش های ما، یعنی بازیگر و نقش، از هم متفاوت می باشد. این ها چالش های جذابی برای من در عرصه ساختار و روایت و بازیگری در این فیلم سینمایی بود.
بازیگر «سرو زیر آب» با اشاره به اینکه در سینمای ایران چیزی به اسم ژانر وجود ندارد، توضیح داد: حتی برای آن چیزی که بعنوان سینمای اجتماعی می شناسیم، این پرسش قابل طرح است که آیا واقعا سینمای اجتماعی است یا نه؟ آیا هر فیلمی که سروشکل اجتماع را دارد، مولفه های ژانر اجتماعی را رعایت می کند؟ این گونه نیست بلکه هر ژانری مولفه های خاص خویش را دارد که کمتر در سینمای ایران مشاهده می شود.
بهبودی اضافه کرد: از آنجاکه ما می خواهیم همه چیز را ایرانیزه نماییم، ژانرها را هم به دلخواه خود بالا و پایین کرده ایم در این حوزه برخی هم معتقدند این خلاقیت است اما این گونه نیست و اگر قرار بود تلفیقی صورت بگیرد که به یک رخداد تازه بی انجامد در سینمای ما رخ دادنی نیست چونکه ما دانش لازم را نداریم و اصطلاحا سیستم پذیر نیستیم.
به گفته وی، وضعیت بگونه ای است که نه تنها ژانر رعایت نمی گردد بلکه اعتقادی به آن وجود ندارد و یا اصلا شناخته نشده است همینطور کتاب های تالیف شده در این حوزه متاخر است و شاید در این 10 سال گذشته وارد بازار نشر شده اند.
بازیگر «گورکن» با اشاره به اینکه نداشتن ژانر را نمی توان به مولفه های خاص ربط داد، خاطرنشان کرد: این که بگوییم مخاطب عامل این اتفاق است، درست نیست چونکه مخاطب مشتاقانه فیلمهای خارجی در ژانر وحشت را پیگیری می کند، حتی از نمونه های داخلی مانند «روایت ناپدید شدن مریم» هم استقبال کرده است پس مشکل همان سیستم پذیر نبودن ماست.
بهبودی افزود: ژانر وحشت با مولفه های زیست شهری و مناسبات زندگی انسان غربی و یا کسی که درگیر امور جامعه غربی است، عجین شده است و اگر قرار باشد به جامعه ما برگردد، باید ببینیم اینجا چه چیزهایی می تواند یقه تماشاگر را بگیرد بعنوان مثال سینمای ژاپن توانست نوعی از سینمای وحشت را با مولفه های فرهنگی، قصه ها و افسانه ها که ریشه در نمایش های سنتی شان دارد، خلق کند در واقع ما هم باید ببینیم چه داستان هایی داریم که باتوجه به مولفه های ژانر آنرا پیاده و به سینمای وحشت از جنس ایرانی برسیم.
وی تصریح کرد: اگر افسانه ها و داستان هایمان را مرور نماییم، متوجه می شویم که به حق از آنها استفاده نشده است و اساسا سینمای ما به ژانر بال و پر نداده است که اگر این اتفاق می افتاد ما سینمای وحشت و... داشتیم و چون نداریم مخاطبان ترجیح می دهند به سراغ ملودرام های اجتماعی بروند.
بازیگر «اکسیدان» در پاسخ به این پرسش که آیا اگر باز هم پیشنهاد بازی در فیلم هایی با ژانر وحشت را داشته باشد قبول می کند یا نه، اظهار داشت: 2 سال پیش پیشنهاد بازی در فیلمی را داشتم که قرار بود در ژانر وحشت تولید شود اما نپذیرفتم چونکه یا خود متوجه فیلمنامه نشدم و یا این که ترجیح دادم شب آرام تر بخوابم!
بهبودی ضمن اشاره به این که برخوردهای مخاطبان با این فیلم سینمایی در زمان پخش جالب بود، مطرح کرد: مهم ترین خصوصیت این فیلم این است که خویش را ترسناک نشان نمی دهد اما کم کم جای خویش را در روان تماشاگر باز می کند و این توفیق خاصی ست که با عنایت به مولفه های فرهنگی حاصل شده است.
وی افزود: این هوشمندی را محمدرضا لطفی کارگردان اثر داشته است که در ایده پردازی، نوشتن، اجرا و... به اثری برسد که برای اینجا باشد.
این بازیگر سینما با اشاره به اینکه «روایت ناپدید شدن مریم» فیلمی نیست که مخاطبان آنرا فراموش کنند و حرف برای گفتن دارد، اظهار نمود: بازیگوشی ای که در روایت این فیلم سینمایی رخ می دهد و تلاشی که برای بهم ریختن ذهن مخاطب می کند همچون مواردی است که سبب می شود این فیلم سینمایی را به مخاطبان پیشنهاد کنم. همینطور «روایت ناپدید شدن مریم» بدین دلیل فیلم مناسب و سرگرم کننده ای است که پرسش های خوبی را برای مخاطب جستجوگری که علاقه مند است فراتر از قصه های مرسوم را ببیند، مطرح می کند.
بهبودی در انتها تصریح کرد: درست است که ما مانند یونان باستان از زمان های گذشته نمایشنامه نویس نداشتیم اما از دیرباز زبانی غنی داریم که مفاهیم والا و مسایل بزرگ بشری را در خود جای داده و پُر از داستان ها، افسانه ها، حکایات، قصص و... است، ای کاش شرایط بیرونی بگونه ای فراهم می شد تا همه افرادی که می توانستند و یا علاقه مند بودند، این منابع غنی را تبدیل به درام کنند تا هم به مخاطب داخلی آثار خوبی ارائه و هم در سطح جهانی این فرهنگ نشان داده شود چونکه افراد باسوادی هستند که سوژه و حتی فیلمنامه هایی دارند اما به علل مختلف همچون شرایط تولید انزوا گزیده و فعالیت نمی کنند، به امید آن روز که این همه حرفی که برای گفتن وجود دارد، زده شود و به سمع و نظر مخاطبان داخلی و خارجی برسد.
منبع: شاه بلاگ
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب