موفقیت یک روش جدید دارورسانی در از بین بردن تومورهای سرطانی
پژوهشگران ˮدانشگاه استنفوردˮ، یک روش جدید دارورسانی را برای از بین بردن تومورهای سرطانی ارایه داده اند که با موفقیت شایان توجهی در موش ها همراه بوده است.
به گزارش شاه بلاگ به نقل از ایسنا و به نقل از وب سایت رسمی "دانشگاه استنفورد" (Stanford University)، یکی از پیشرفته ترین درمان های سرطان که هم اکنون برای پژوهشگران هیجان انگیز است، جمع آوری و برنامه ریزی مجدد سلول های T بیمار و سپس، بازگرداندن آنها به بدن را شامل می شود تا برای شناسایی و تخریب سلول های سرطانی آماده شوند. بااینکه این روش برای درمان خیلی از سرطان های خون مانند لوسمی مؤثر است، اما به ندرت می تواند برای درمان تومورهای جامد موفق عمل کند.
پژوهشگران دانشگاه استنفورد، یک روش دارورسانی ابداع نموده اند که قدرت حمله سلول های ایمنی اصلاح شده موسوم به "سلول های T گیرنده آنتی ژن کایمری" (CAR T cells) را بیشتر می کند. پژوهشگران، سلول های CAR-T و پروتئین های سیگنال دهنده را به صورتی هیدروژل اضافه می کنند و ماده را در کنار تومور تزریق می کنند. این ژل، محیطی موقتی را در بدن به وجود می آورد که در آن، سلول های ایمنی تکثیر می شوند و برای مبارزه با سلول های سرطانی فعال می شوند. این ژل مانند یک قلم نگهدارنده نشتی عمل می کند که سلول های CAR-T فعال شده را تشویق می کند تا بطور مداوم به تومور حمله کنند.
"اریک اپل" (Eric Appel)، دانشیار مهندسی و علوم مواد در دانشگاه استنفورد و از پژوهشگران این پروژه، اظهار داشت: بخش قابل توجهی از حوزه سلول های CAR-T، روی نحوه ساخت سلول های بهتر تمرکز می کنند، اما تمرکز کمتری روی نحوه مؤثرتر کردن سلول ها در بدن وجود دارد. بنابراین، کاری که ما انجام می دهیم، مکمل همه کوشش های صورت گرفته برای مهندسی کردن سلول های بهتر است.
تزریق وریدی هم اکنون، روش اصلی انتقال سلول های CAR-T است. در این روش، سلول ها به جریان خون وارد می شوند و در تمام بدن جریان پیدا می کنند؛ اما این روش برای درمان تومورهای جامد که اغلب متراکم هستند، در مکان های خاصی وجود دارند و دارای دفاعی برای مخفی شدن از سلول های ایمنی و دفع آنها هستند، ایده آل نیست.
"ابیگیل گروسکوپف" (Abigail Grosskopf)، پژوهشگر ارشد این پروژه اظهار داشت: این به صورتی مانند یک قلمرو جنگی سرشار از عوامل وحشتناکی است که تلاش می کنند با سلول های T مبارزه کنند. بنابراین، سلول های CAR-T برای حمله به تومور، شرایط دشواری دارند.
برای فعال کردن سلول های CAR-T به اندازه ای که برای ریشه کن کردن تومور کافی باشد، سلول ها باید در معرض غلظت بالایی از پروتئین های سیگنال دهنده قرار بگیرند. این پروتئین ها که "سیتوکین " (cytokine) نامیده می شوند، به سلول های ایمنی مهندسی شده می گویند که به سرعت تکثیر شوند و برای از بین بردن تومور آماده شوند. با این وجود، اگر سیتوکین بصورت سیستمیک و بوسیله تزریق وریدی رسانده شود، مقدار سیتوکین مورد نیاز برای انجام دادن یک حمله مؤثر، برای سایر قسمت های بدن سمی خواهد بود.
"گروسکوپف" و همکارانش، ژلی ساختند که بطور موقت می تواند سیتوکین ها و سلول های CAR-T را در نزدیکی تومور قرار دهد. سلول های ایمنی در بدن رشد می کنند و تکثیر می شوند و بطور مداوم برای بمباران سرطان آزاد می شوند.
این ژل از آب و دو ماده تشکیل شده است؛ پلیمر تولید شده از سلولز که در گیاهان یافت می شود و نانوذرات زیست تخریب پذیر. هنگامی که این مواد با یکدیگر ترکیب می شوند، این دو مؤلفه به هم متصل می شوند. آنها می خواهند به یکدیگر بچسبند، اما بتوانند به آسانی از هم جدا شوند.
"گروسکوپف" اظهار داشت: این ماده را می توان با سوزن های کوچک تزریق کرد. ماده بعد از تزریق، خودرا باردیگر پیدا می کند و به یک ساختار قوی از ژل تبدیل می شود.
پیکربندی شبکه مانند ژل به اندازه کافی محکم است تا از لیز خوردن سیتوکین های کوچک به سمت بیرون پیشگیری کند. در عین حال، اتصالات ساختار به اندازه ای ضعیف هستند که سلول های CAR-T بتوانند آنها را بشکنند و زمانی که آماده نابودی سلول های سرطانی هستند، آزادانه تکان بخورند.
درمان تومورها در موش ها
پژوهشگران بعد از تعیین بهترین ژل برای رساندن درمان سرطان، روش خودرا روی موش های مبتلا به تومور آزمایش کردند. "گروسکوپف" دریافت که سرطان همه موش هایی که ژل حاوی سلول های CAR-T و سیتوکین ها به آنها تزریق شد، بعد از ۱۲ روز بهبود یافت. همچنین، "گروسکوپف" و همکارانش تلاش کردند تا فقط سلول های CAR-T را به ژل وارد کنند؛ اما روند ناپدید شدن تومورها کندتر بود یا اصلا ناپدید نشد. درمان هایی که بواسطه تزریق وریدی منتقل شدند، اثر کمتری نسبت به انتقال با ژل داشتند.
علاوه بر این، ژل واکنش های التهابی نامطلوبی را در موش ها ایجاد نکرد و در عرض چند هفته بطور کامل در بدن تجزیه شد.
همچنین، این گروه پژوهشی اهتمام کردند ژل را دورتر از تومور تزریق کنند. آنها در کمال تعجب دریافتند که همه تومورهای موش ها ناپدید شدند.
"اپل" اظهار داشت: آنچه ما ارزیابی می نماییم، در درجه نخست، تومورهایی است که می توان ژل را در کنار آنها تزریق کرد؛ اما ما هنوز نمی توانیم به همه بافت های بدن دسترسی پیدا نماییم.
اپل اظهار داشت که مجموعه آزمایش های بعدی آزمایشگاه او، توانایی روش انتقال ژل را بیشتر بررسی خواهند کرد تا به درمان تومورهای دور کمک کنند.
این پژوهش بطور کلی، یک راه ساده و مؤثر را برای ارائه درمان امیدوارکننده سرطان پیشنهاد می دهد. "گروسکوپف" اظهار داشت: به عقیده من، مزیت بزرگ ژل های ما این است که ساختن آنها آسان است. در این روش، ما دو چیز را با هم مخلوط می نماییم و به تزریق آنها می پردازیم. ما باید بررسی های پیش بالینی بیشتری را انجام دهیم اما من فکر می کنم که امیدهای بسیاری برای آن وجود دارد.
این پژوهش در مجله "Science Advances" به چاپ رسید.
منبع: شاه بلاگ
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب