ژن های نئاندرتال می توانند متابولیسم دارو را کند کنند
شاه بلاگ: بررسی جدید پژوهشگران ˮموسسه ماکس پلانکˮ نشان میدهد که ژن های اجداد نئاندرتال می توانند به کند شدن متابولیسم دارو بیانجامند.
به گزارش شاه بلاگ به نقل از ایسنا و به نقل از نیو اطلس، پژوهشی که به سرپرستی دانشمندان "موسسه انسان شناسی تکاملی ماکس پلانک"(MPI EVA) انجام شده، دو نوع ژنتیکی را بررسی نموده است که به اجداد نئاندرتال ما بازمی گردند و می توانند بر میزان متابولیزه شدن داروها تأثیر بگذارند. فرض بر این است که این ژن های باستانی نئاندرتال ممکنست دلیل تعدادی از تفاوت های موجود در فعالیت دارویی را از فردی به فرد دیگر نشان دهند.
بااینکه ما انسان های خردمند هم اکنون تنها گونه از انسان های ساکن زمین هستیم اما همیشه اینگونه نبوده است. برای صدها هزار سال، یک خانواده کامل از انسان های وابسته به یکدیگر، در این سیاره سهیم بودند.
انسان خردمند ممکنست نهایتاً در نبرد تکاملی پیروز شده باشد اما ردپای خیلی از گونه های دیگر در DNA ما وجود دارد. ظاهرا انسان های مدرن در زمان های مختلف تاریخ، با گونه های مختلف بسیار عالی کنار آمده اند و هنوز هم می توان ردپای DNA نئاندرتال را در خیلی از مردم سراسر جهان یافت.
این ژن های باستانی نئاندرتال گاهی اوقات می توانند سودمند باشند. به عنوان مثال، پژوهشی که در سال ۲۰۲۰ انجام شد، نشان داد که از هر سه زن اروپایی، یک زن حامل یک نوع ژن نئاندرتال است که گیرنده های پروژسترون را رمزگذاری می کند. این بدان معناست که این زنان احتمالاً میزان کمتری از سقط جنین را تجربه می کنند و میزان باروری در آنها افزایش می یابد.
اما گاهی اوقات این ژن های نئاندرتال، کمتر کمک کننده هستند. این پژوهش جدید، یک جفت گونه ژنتیکی در رابطه با کاهش متابولیسم دارو را شناسایی کرده است. این دو نوع ژن نئاندرتال، فعالیت آنزیم های کلیدی را کم می کنند که برخی از داروهای مختلف را متابولیزه می کنند.
این پژوهش نشان میدهد که حاملان این انواع ژنتیکی ممکنست متابولیسم های آهسته ای داشته باشند و احتمالاً کاهش متابولیسم داروها را نشان دهند. این داروها، داروهای ضد دیابت مانند "پیوگلیتازون"(Pioglitazone)، استاتین ها مانند "سریواستاتین"(Cerivastatin)، داروهای ضد التهابی مانند "ایبوپروفن"(Ibuprofen) و عوامل شیمی درمانی مانند "پاکلیتاکسل"(Paclitaxel) را شامل می شوند.
"هوگو زبرگ"(Hugo Zeberg)، پژوهشگر ارشد این پروژه اظهار داشت: نتایج بالینی احتمالی برای حاملان اینگونه های ژنتیکی وجود دارد. دوزهای استاندارد داروهایی مانند "وارفارین"(Warfarin) رقیق کننده خون و "فنی توئین"(Phenytoin) ضد تشنج می توانند در بعضی از افراد مبتلا به انواع خاصی از فعالیت آنزیمی کم، سمی شوند.
وی ادامه داد: این یکی از مواردی است که در آن، اختلاط با نئاندرتال ها تأثیر مستقیمی در مرحله درمانی دارد.
تخمین زده می شود که حدود ۱۲ درصد از مردم اروپا ممکنست حامل این انواع ژنتیکی باشند. پژوهشگران در نهایت نگفتند که این یافته ها مستقیما روی عملکرد بالینی تأثیر می گذارند اما در عوض می توان از آنها برای کمک کردن به توضیح چگونگی تأثیر اجداد مختلف بر نتایج درمانی بهره برد.
این پژوهش، در "The Pharmacogenomics Journal" به چاپ رسید.
منبع: شاه بلاگ
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب