حل یک معمای 70 ساله در مورد اسکیزوفرنی
شاه بلاگ: به گزارش شاه بلاگ، دانشمندان موسسه توسعه مغز لیبر(Lieber) ادعا می کنند که یک معمای ۷۰ ساله در مورد اسکیزوفرنی را حل کرده اند.
به گزارش شاه بلاگ به نقل از ایسنا و به نقل از آی ای، دانشمندان که دهه ها با این معمای ۷۰ ساله دست به گریبان بوده اند، دریافتند که ماده شیمیایی دوپامین در مغز با مبتلا شدن به اختلال اسکیزوفرنی ارتباط دارد.
روان گسیختگی یا اسکیزوفرنی یک اختلال روانی است که با دوره های مداوم یا عودکننده روان پریشانه مشخص می شود. علایم اصلی آن شامل توهم، هذیان و اختلال تفکر است. علایم دیگر این اختلال عبارتند از کناره گیری اجتماعی، کاهش ابراز عواطف و بی تفاوتی. علایم این بیماری به صورت معمول تدریجی بروز پیدا می کنند و در اوایل بزرگسالی شروع شده و در خیلی از موارد هیچگاه به صورت کامل برطرف نمی شوند. برای تشخیص این اختلال، هیچ آزمون عینی مشخصی وجود ندارد و پزشک یا روانشناس بالینی باید بر مبنای رفتار مشاهده شده از بیمار و سوابق او بیماری را تشخیص دهد.
محققان با بررسی بیان ژن ها در بخشی از مغز به نام "هسته دمی"(caudate nucleus) که با تصمیم گیری احساسی مرتبط می باشد، به شواهد فیزیکی دست پیدا کردند که نشان داده است سلول های عصبی نمی توانند به صورت دقیق سطوح دوپامین را کنترل کنند. آنها همینطور مکانیسم ژنتیکی را کشف کردند که جریان دوپامین را تنظیم می کند.
دنیل آر. وینبرگر(Daniel R. Weinberge)، مدیر موسسه لیبر و از نویسندگان این مطالعه می گوید: تا به امروز، دانشمندان قادر به رمزگشایی این مورد نبودند که آیا پیوند دوپامین یک عامل ایجاد کننده اسکیزوفرنی است یا تنها راهی برای درمان آن است. ما نخستین شواهد را به دست آورده ایم که نشان داده است دوپامین یک عامل ایجادکننده در اسکیزوفرنی است.
اهمیت دوپامین
دوپامین بر خیلی از عملکردهای بدن همچون حافظه، حرکت، انگیزه، خلق و خو و دامنه توجه تأثیر می گذارد. به صورت کلی، اعمال و فعالیتهایی که انتظار پاداش دارند، سطح دوپامین را در مغز می افزایند. خیلی از داروهای اعتیاد آور هم با افزایش سطح دوپامین عمل می کنند.
دوپامین یک انتقال دهنده عصبی است که بعنوان یک پیام رسان شیمیایی عمل می کند و سیگنال هایی را بین نورون ها یعنی سلول های عصبی مغز جابه جا می کند تا بر فعالیت و رفتار آنها تأثیر بگذارد. دوپامین همینطور انتقال دهنده عصبی پاداش است که به ما امکان می دهد احساس لذت را تجربه نماییم.
دکتر جنیفر اروین(Jennifer Erwin)، محقق این موسسه و یکی از نویسندگان مقاله، می گوید: یکی از عوارض جانبی عمده ی داروهای مورد استفاده برای درمان اسکیزوفرنی عدم احساس لذت و شادی است.
به صورت نظری، اگر بتوانیم گیرنده دوپامین را به صورت خاص با داروها مورد هدف قرار دهیم، میتوان یک استراتژی جدید برای درمان اسکیزوفرنی ایجاد کرد که اختلالی در احساس شادی بیمار به وجود نمی آورد.
دانشمندان مدت هاست دریافته اند که سطوح غیرطبیعی دوپامین در اسکیزوفرنی، بیماری آلزایمر و سایر بیماری های عصبی-روانی بسیار اهمیت دارد. این یافته ها نسلی از دانشمندان را بر آن داشت تا بررسی نمایند که آیا عدم تعادل دوپامین با اسکیزوفرنی مرتبط می باشد یا خیر و اگر پاسخ این سوال بله است، چگونه؟
بررسی مغز صدها فرد فوت شده
محققان صدها نمونه مغز متعلق به افراد فوت شده را که به موسسه لیبر اهدا شده بودند، مورد بررسی قرار دادند، بعضی از این افراد اسکیزوفرنی داشتند و برخی دیگر که به اختلالات روانپزشکی مبتلا نبودند.
محققان تصمیم گرفتند بر روی هسته دمی تمرکز کنند، بخشی از مغز که برای یادگیری انجام رفتارهای پیچیده به صورت خودکار و شهودی و داشتن غنی ترین منبع دوپامین در مغز ضروریست.
علاوه بر این، آنها در تحقیقات ژنتیکی بین المللی در مقیاس بزرگ، ناحیه ای از ژنوم انسان را که با خطر مبتلا شدن به اسکیزوفرنی مرتبط می باشد، بررسی کردند. وجود ژن های گیرنده پروتئینی پاسخ دهنده به دوپامین در این ناحیه نشان دهنده ارتباط بین دوپامین و اسکیزوفرنی بود.
نتایج این مطالعه به صورت قطعی نشان دهنده این ارتباط نیستند، حتی اگر اغلب داده های ژنتیکی عملکرد گیرنده های دوپامین در خطر مبتلا شدن به اسکیزوفرنی را نشان دهند.
محققان موسسه لیبر پیشرفت های قابل توجهی در درک مکانیسم های زیربنای عوامل خطر برای گیرنده های دوپامین داشتند.
یافته های این مطالعه روز گذشته(یکم نوامبر) در مجله "Nature Neuroscience" منتشر گردید.
منبع: شاه بلاگ
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب