جلال الدین معیریان:
قرار بود داریوش ارجمند نقش میرزا کوچک خان را بازی کند
به گزارش شاه بلاگ ناگفته های جلال الدین معیریان از پیشکسوتان و چهره های ماندگار و نامدار چهره پرداری سینمای ایران را بخوانید.
به گزارش شاه بلاگ به نقل از خبر آنلاین، به نقل از روابط عمومی موزه سینما، جلال الدین معیریان با اشاره به اینکه در یوسف آباد تهران به دنیا آمده است، اظهار داشت: از راه یکی از معلم هایم آقای اسلامیان به سمت نقاشی گرایش پیدا کردم. در نوجوانی با مسعود کیمیایی و فرامز قریبیان هم کلاس بودیم و حتی خانه ما به خانه آقای کیمیایی نزدیک بود و در محوطه بیرونی خانه ایشان تئاتر اجرا می کردیم. وی ضمن اشاره به اهمیت گریم در سینما افزود: من تاکید دارم گریم هنراست چونکه این حرفه بر پایه های نقاشی، مجسمه سازی و آرایش استوار است. دراین هنر با اتکا به علوم روانشناسی، مردم شناسی، فیزیک، شیمی، تاریخ عمومی، جغرافیای جهانی، آگاهی به سینما و... میتوان در جهت ایجاد زیبایی و شخصیت شناسی گام برداشت. معیریان تصریح کرد: به شکل خاص بعنوان گریمور برای یک مجموعه نخستین بار در«سلطان صاحبقران» کار کردم. زنده یاد علی حاتمی گریموری بنام آقای لاله زاری داشت که تست ها را او انجام می داد اما به دلایلی یک دفعه مجبور به ترک پروژه شد و مرحوم حاتمی که از قبل من را می شناخت دعوت کرد تا با او همکاری کنم. وی افزود: در دانشگاه هنرهای دراماتیک رشته گریم خوانده بودم و می دانستم گریم علاوه بر ذوق، استعداد و خلاقیت به چه چیزهایی نیاز دارد. وقتی دیدم «سلطان صاحبقران» ماجرای ناصرالدین شاه است کتاب های زیادی در زمینه تاریخ و ناصرالدین شاه خواندم. آنقدر وارد جزئیات شدم که در یکی از کتاب ها خواندم ناصرالدین شاه یک خال گوشتی بزرگ در کنار گوشش داشته است بر همین مبنا در روی صورت جمشید مشایخی در این فیلم خال را گذاشتم. معیریان تصریح کرد: علی حاتمی از من پرسید که چرا این خال را گذاشتی و من برای او توضیح دادم در کتاب ها چنین چیزی روایت شده است. علی حاتمی در پاسخ به من گفت ما باید تلاش نماییم در فیلمها تاریخ را زیباتر به نمایش درآوریم و ناهنجاری که امکان دارد توجه مخاطب را به خود جلب نماید را استفاده نکنیم. اگر هم این خال را روی صورت ناصرالدین شاه نگذاری هیچ فردی نمی گوید که آن را نگذاشتید. وی افزود: زنده یاد علی حاتمی معتقد بود ما هنر کلاسک را دنبال نماییم و رئال کار نکنیم و بر همین مبنا شخصیت ها را مطلوب نشان دهیم، انسان ها طالب زیبایی هستند و ما باید تاریخ را زیباتر نشان دهیم. بنابراین نقش مهد علیا که زشت بود را او تاکید داشت همسرش بازی کند و چهره شان به زیباترین وجه ساخته شود. حاتمی می گفت ناصرالدین شاه مشایخی آن زمان است نمی خواهم او زشت باشد بلکه می خواهم تاریخ را زیبا نشان دهم. حتی در مورد شخصیت های منفی هم می گفت تلاش نکن به خاطر منفی بودنشان رد چاقو در صورتش باشد چونکه خیلی از منفی ها چهره خوبی دارند اما منفی هستند. وی تصریح کرد: علی حاتمی درباره من و عبدالله اسکندری می گفت در چهره پردازی جلال الدین معیریان نگاه هنری و عبدالله اسکندری نگاه صنعتی دارد. او می گفت عبدالله اسکندری و جلال الدین معیریان شمس و مولانا هستند و هردو کار یکدیگررا تایید می کنند. من و عبدالله اسکندری دو دوست خیلی خوب درکنار هم اما با دیدگاه متفاوت بودیم. معیریان با اشاره به اینکه پس از انقلاب آغاز به فعالیتهای سینمایی کرده است، تصریح کرد: فیلمهای آقای هیروکلیف، هر سه نفرشان، زنده باد، پرواز به سمت مینو فیلم هایی بود که در ابتدای فعالیتم در سینما کار کردم که ادامه پیدا کرد تا به فیلمهای علی حاتمی و سرب ساخته مسعود کیمیایی رسیدم. معیریان ضمن اشاره به حضورش بعنوان گریموردر «میرزاکوچک خان» توضیح داد: در «میرزا کوچک خان» برای نقش میرزا در ابتدا داریوش ارجمند درنظر گرفته شده بود و حتی تست گریم هم بر روی صورت او انجام شده بود و ناصر تقوایی سلیقه خاص خودش را داشت. با تغییراتی که در کارگردانی داده شد بحث این بود که آیا میرزاکوچک خان را همچنان داریوش ارجمند که تست شده و لنز برایش گذاشته شده، بازی کند یا او را عوض کنند. در جلساتی که در اتاق گریم بود من به آنها گفتم تست گریم بر روی صورت داریوش ارجمند جواب داده است و برای این نقش مناسب می باشد اما بهروز افخمی گفت به نظر من علیرضا مجلل که خود از خانواده میرزا کوچک خان است برای این نقش بهتر است. کاری که در کوچک جنگلی برای شخصیت ها انجام دادم با عنایت به مسائل پیش آمده، نهایت دقت در شخصیت پردازی ها شد. وی ضمن اشاره به همکاری خود با خسرو سینایی هم اظهار داشت: زنده یاد خسرو سینایی همچون کارگردان هایی بود که سینما را خوب می شناخت و با عوامل به خوبی ارتباط برقرار می کرد. در فیلم «هیولای درون» ما در دماوند بودیم که برف و سرمای کشنده و خطر حمله گرگ وجود داشت و در شرایط سختی کار کردیم. آقای سینایی توضیح دقیقی درباره شخصیت های فیلم دادند و من گفتم شخصیت اصلی باید مانند مجسمه ای باشد که ترک می خورد، خرد می شود و می ریزد. در آن شرایط با امکانات محدود فکر کردم که برای خوب درآوردن گریم شخصیت ها چیکار نماییم. در نهایت ترک ها با نظر خود خسرو سینایی با ترفندهای گریم و رنگ به وجود آمد. معیریان درباره همکاری خود با محمد بزرگ نیا توضیح داد: به علت دوستی دیرینه و علاقه ای که به بزرگ نیا دارم به علت باسواد بودن او کارش را در فیلم «طوفان» بر عهده گرفتم. گریم هایی که برای شخصیت ها در این فیلم انجام شده بود در زمان خودش قابل توجه است چونکه شخصیت ها در آب بودند و باید طوری گریم می شدند که گریم آنها پاک نشود اما به نظر خورم زحمت گریم در آن فیلم آنقدر نبود که منجر به دریافت جایزه شود. وی افزود: در مورد فیلم سرب ساخته مسعود کیمیایی خودم را شایسته دریافت جایزه می دانستم اما برای فیلمهای غزال و طوفان دور از ذهنم بود اما فیلم اوینار حتما باید جایزه می گرفت چونکه این فیلم در تاریخ سینما و همینطور تاریخ گریم خودم حرف اول را می زند. برای اوینار فکر و ترفندهای زیادی در پشت گریم آن وجود داشت و بر روی گریم تک تک شخصیت های فیلم کار شده است اما در «روز واقعه» تعداد بازیگرانی که باید تست گریم می شدند ۱۰ برابر اوینار است اما از نظر من گریم اوینار با روز واقعه قابل قیاس نیست. معیریان با اشاره به اینکه بهمن فرمان آرا کارگردان قوی و باسواد کشور است، بیان داشت: در فیلم «خانه ای روی آب» رضا کیانیان به دستور بهمن فرمان آرا خودش را چاق کرده بود و من هیچ نقشی در این که ایشان را چاق عرضه بدهم نداشتم و تنها در جزئیات کوچک و سفیدی موی سر دخیل بودم. او در آخر بیان داشت: من عاشق رشته گریم هستم و زندگیم را برای اینکار گذاشتم. دوره ازدواج، نامزدی و بچه دار شدن را به خوبی ندیدم چونکه دائم سر فیلم بودم. تولد بچه اولم را ندیدم چونکه در یزد بودم، تولد بچه دومم سر گریم فیلم دیگری بودم و بچه سومم سر فیلم میرزا کوچک خان بودم اما در همه این روزها در کنار هنر چهره پردازی بودم و تعصب بسیاری روی این حرفه دارم و با عشق کار می کنم. گفتنی است، این گفتگو به سفارش موزه سینمای ایران توسط آقایان جواد طوسی و غلام حیدری در سال ۱۳۸۶ ضبط شده است و امروز برای نخستین بارهمزمان با زادروز جلال الدین معیریان انتشار یافته است. نسخه کامل این گفتگو در آرشیو این مجموعه فرهنگی- تاریخی نگهداری می شود. یادآور می شود، موزه سینمای ایران بعنوان مجموعه ای فرهنگی و تاریخی که راوی سیر تاریخ و تحولات سینمای ایران است خویش را موظف می داند نظرات و دیدگاه های سینماگران باتجربه و پیشکسوت را جمع آوری کرده تا نسل های آینده با نگاه و مسیر زندگی حرفه ای و نحوه خلق وشکل گیری آثار هنرمندان و صاحب نظران هنر سینما آشنا گردند. ۵۸۵۸
منبع: shahblog.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب