فریدون جیرانی:
کتایون ریاحی در شام آخر بهترین نقشش را ارائه کرد
شاه بلاگ: آن طور که فریدون جیرانی می گوید، لیلا حاتمی و آتیلا پسیانی در «آب و آتش» و کتایون ریاحی در «شام آخر» بهترین نقش هایشان را ارایه داده اند.
به گزارش شاه بلاگ به نقل از خبر آنلاین، موزه سینمای ایران در ادامه انتشار سلسله نشست های تاریخ شفاهی خود به مناسبت زادروز «فریدون جیرانی» فیلمنامه نویس، کارگردان و تهیه کننده سینما بخش هایی از گفتگوی تاریخ شفاهی این هنرمند را منتشر نموده است که در زیر می خوانید. فریدون جیرانی با اشاره به اینکه دهم اسفندماه ۱۳۳۰ در کاشمر متولد شده است، اظهار داشت: شناسنامه ام در کاشمرگرفته شده اما متاسفانه هیچ خاطره ای از آنجا ندارم به علت این که پدرم تکنسین دامپزشکی بود و دائم منتقل می شد. پدرم از مشهد به تربیت حیدریه رفت و از آنجا به کاشمر که من در آنجا به دنیا آمدم و باردیگر به مشهد برگشت. وی با اشاره به اینکه در خانواده ما دو خصوصیت وجود داشت که شانس بزرگ برای من بود، تصریح کرد: ابتدا این که پدرم اهل خواندن مجله بود و رمان هم زیاد می خواند و دوم این که پدرم علاقه زیادی به سینما رفتن داشت حتی پیش از این که ازدواج کند از سینماهای مشهد خاطره داشت و فیلم «دختر لر» را هم دیده بود. وی افزود: پدرم به علت این که فیلم می دید و من هم تنها بچه خانواده بودم با او به سینما می رفتم. تمام خاطرات فیلم دیدن من به یک شهرستان کوچک که پنج خیابان و دو سینمای فردوسی و مولن روژ داشت برمی گردد البته خاطره دیگر هم سفر از تربت حیدریه به مشهد است که دو ساعت راه بود و ما هرماه با پدر به مشهد که در آنجا خانه داشت می آمدیم و چند روز می ماندیم. خاطرات سینمایی من بیشتر در این سفر است که بسیار برایم لذت بخش بود. اتوبوس های تربیت حیدریه وقتی به مشهد می رسیدند ابتدا دور حرم می رفتند و از آنجا به سمت خانه می آمدند که من می توانستم سینماها را ببینم اما پس از مدتی مسیر اتوبوس ها عوض شد و از منطقه ای می آمدند که من دیگر سینماها را نمی دیدم و این خاطره برای من تلخ است که چرا مسیر اتوبوس ها تغییر نمود و من نمی توانستم سردر سینماها را ببینم. جیرانی ضمن اشاره به این که داریوش ارجمند یک دوربین ۸ میلی متری داشت و ما از او گرفتیم، اظهار داشت: من نخستین فیلم ۸ میلی متری ام بنام «بیژن و خیال و کفش» را با فیلمبرداری مهرداد تدین با همان دوربین ساختم. وی با اشاره به اینکه بیژن امکانیان در آبادان متولد شده بود، تصریح کرد: پدر او کارمند شرکت نفت بود که به مشهد منتقل شده بود و در همان مدت به اداره برنامه تئاتر آمده بود و در آن جا من، بیژن امکانیان، غلامرضا موسوی و مهرداد تدین با هم آشنا شدیم. جیرانی در پاسخ به سوالی در خصوص این که نخستین فعالیت حرفه ای خود در سینما را کدام کار می داند؟ پاسخ داد: در سال ۱۳۵۳ آغاز به فیلمنامه نویسی برای سینمای حرفه ای کردم و نخستین فیلمنامه ای که نوشتم«حادثه» نام داشت که به دفتر زنده یاد ساموئل خاچیکیان در خیابان ارباب جمشید رفتم و در را مرحوم قویدل باز کرد که در آنجا داشتند فیلم «مرگ در باران» را تمام می کردند. به او گفتم برای آقای خاچیکیان فیلمنامه آوردم و از من پرسید چگونه فیلمنامه نوشتم و من گفتم فیلمنامه را نوشتم و آماده است و او فیلمنامه خودش را آورد و به من گفت ببین بدین شکل فیلمنامه می نویسند. جیرانی با اشاره به اینکه هیچگاه به کارگردانی فکر نمی کرده است، اظهار داشت: بیشتر دوست داشتم فیلمنامه نویس شوم و هدفم فیلمنامه نویسی بود که از «آفتاب نشین ها» آغاز شد و ادامه پیدا کرد تا رسید به فیلمهای «پرونده» و «رهایی» و پس از رهایی به علت این که از روزنامه بازخرید شده بودم و فیلمنامه «سناتور» را نوشتم. وی افزود: پس از سناتور فیلمنامه «عاشقم من» را نوشتم و برای آقایان موسوی و فخیم زاده خواندم که خوششان آمد و قرار شد آنرا جای «مدیرعامل» بسازیم و در آن زمان هنوز اسمش قرمز نبود. وی بیان داشت: من معمولاً نقش ها را طوری می نویسم که امکان بازی را داشته باشند و بتوانیم در سر صحنه با بازیگرها ارتباط قوی تری بگیریم. من معتقدم لیلا حاتمی و آتیلا پسیانی در فیلم «آب و آتش» و در فیلم «شام آخر» کتایون ریاحی بهترین نقش هایشان را عرضه دادند. «قرمز»، «آب و آتش» و «شام آخر» سه گانه ای بودند که من را مطرح نمودند. وی با اشاره به اینکه سه بار به او پیشنهاد بازیگری شده است، توضیح داد: زنده یاد عباس کیارستمی به یک کارگردان جوانی سفارش کرده بود که نقش اول فیلمش را به من بدهد و من دو ماه درباره آن فکر کردم و پشیمان شدم و در نهایت امید روحانی نقش را بازی کرد. بار دیگر کارگردان دیگری پیشنهاد بازی به من داد که به دلایلی نپذیرفتم و بار سوم، پیمان قاسم خانی برای سریال «خوب بد جلف» پیشنهاد کرد که با اسم خودم بازی کنم و من بازی نکردم. قبول نکردم چونکه نمی خواستم سرنوشت کارگردانی را پیدا کنم که بیکار شده و حالا می خواهد بازی کند ؛ فکر می کنم هنوز می توانم بنویسم و فیلم بسازم. جیرانی در انتها اظهار داشت: هروقت احساس می کنم آمادگی فیلمسازی ندارم کار روزنامه نگاری انجام می دهم، تحقیقاتم را کامل می کنم، مصاحبه های تاریخ سینما می خوانم و یا فکر می کنم که کار مطبوعاتی انجام بدهم و به همین شکل توانستم شکست ها و مشکلات را تحمل کنم. ۵۸۵۸
منبع: شاه بلاگ
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب