پروژه 20 میلیون دلاری آمریکا برای کشف درمان آلزایمر
شاه بلاگ: پژوهشگران آمریکایی با دریافت یک کمک هزینه 20 میلیون دلاری تلاش می کنند راهی را برای درمان آلزایمر عرضه کنند.
به گزارش شاه بلاگ به نقل از ایسنا و به نقل از وب سایت رسمی "دانشگاه کنتاکی"(UKY)، گروهی از پژوهشگران "مرکز پیری سندرز براون"(SBCoA)، کمک هزینه ای به مبلغ ۲۰.۵ میلیون دلار از "مؤسسه ملی کهنسالی آمریکا"(NIA) وابسته به "مؤسسه ملی سلامت آمریکا" (NIH) دریافت کرده اند.
این کمک هزینه به پشتیبانی از حدود ۳۵ پژوهشگر در شش لابراتوار مختلف می پردازد تا روی چهار پروژه اصلی کار کنند که همگی دارای یک موضوع مشترک هستند.
"کریس نوریس"(Chris Norris)، سرپرست این پژوهش اظهار داشت: ما در مرکز پیری سندرز براون با یکدیگر همکاری داریم؛ بدین سبب به هر حال همیشه با هم کار می نماییم و چنین پروژه ای برای ما طبیعی است. ما گروهی از پژوهشگران هستیم که همگی اهتمام داریم تا بر بیماری آلزایمر و زوال عقل در رابطه با آن غلبه نماییم.
این پروژه بزرگ، راهبردهایی را برای هدف قرار دادن واکنش پذیری آستروسیت در بیماری آلزایمر و زوال عقل در رابطه با آن در نظر دارد که بصورت مخفف، "STAR-ADRD" نامیده می شود. نوریس اشاره کرد که این مخفف، معنایی دوگانه دارد برای اینکه آستروسیت ها که کانون پروژه آنها به شمار می روند، سلول هایی به شکل ستاره هستند.
بیماری آلزایمر و سایر انواع زوال عقل، بیماری هایی هستند که با لطمه شناسی های مختلفی ایجاد می شوند. پژوهشگران قصد دارند تا با این کمک مالی، نقش آستروسیت ها را در این اختلالات بررسی نمایند.
نوریس افزود: آستروسیت ها از جهاتی، سلول هایی فراموش شده در بیماریهای عصبی هستند و سال هاست که به عنوان سلول های پشتیبان سایر سلول ها مانند نورون ها در نظر گرفته می شوند. نورون ها به صورت گسترده با یکدیگر ارتباط برقرار می کنند تا خاطراتی را تشکیل دهند که عصب شناسان به مطالعه آنها می پردازند. نورون ها در نهایت، با پیشروی آلزایمر و زوال عقل در رابطه با آن از بین می روند.
نوریس اظهار داشت: آستروسیت ها شاخه های زیادی دارند که به دور رگ های خونی مغز می پیچند. همچنین، این شاخه ها در اطراف خیلی از اتصالات بین نورون ها قرار می گیرند. آستروسیت ها به علت این آرایش، در موقعیت مناسبی قرار دارند تا به انتقال انرژی، مواد مغذی و اکسیژن از خون به نورون ها کمک کنند.
وی ادامه داد: دلیل علاقه ما به آستروسیت ها این است که آنها با پیشروی بیماریهای تخریب کننده عصبی مانند آلزایمر، تغییرات بسیار واضحی را نشان می دهند. تغییراتی که همراه آنها، جریان خون و ارتباط بین نورون ها مختل می شود.
بگفته نوریس، آستروسیت های واکنش پذیر تمایل دارند در اطراف مناطقی جمع شوند که لطمه در آنها وجود دارد؛ مانند رسوبات آمیلوئیدی در مغز که نشانه بیماری آلزایمر است.
نوریس افزود: ما بیش از یک قرن است که درباره ی آستروسیت های واکنش پذیر می دانیم اما واقعا نمی دانیم این سلول ها چه کار می کنند. بیشتر اوقات وقتی آستروسیت های واکنش پذیر مورد بررسی قرار می گیرند، در بافت خصوصاً در اطراف پلاک ها یا اطراف رگ های خونی اسکلروتیک یا مواردی از این دست برچسب گذاری می شوند. در هر حال، ما واقعا نمی دانیم که این سلول ها در آنجا چه می کنند. آیا آنها به این لطمه پاسخ می دهند؟ آیا آنها موجب این لطمه می شوند؟ ما باید آنها را برای پی بردن به کارآیی یا ناکارآمدی آنها مطالعه نماییم و این اولین هدف جهت استفاده از کمک مالی جدید است.
نوریس اظهار داشت: موسسه ملی سلامت و مؤسسه ملی کهنسالی، تاکید زیادی بر مبارزه با آلزایمر و زوال عقل در رابطه با آن دارند. کنگره آمریکا، بودجه زیادی را به مبارزه با این بیماری اختصاص داده است؛ بدین سبب مردم هم اکنون واقعا با این مساله علاقمند هستند. این بیماری، نوعی بحران حوزه سلامت و درمان برای نسل ما بشمار می رود.
هم اکنون درمانی برای بیماری آلزایمر وجود ندارد و بگفته نوریس، گزینه های درمانی وجود ندارند که مورد تایید "سازمان غذا و داروی آمریکا"(FDA) باشند. نوریس اظهار داشت: درمان های فعلی، در معکوس کردن زوال عقل یا پیش گیری از آن خوب نیستند و اثرات خفیفی بر افراد دارند. بنابراین، فضای زیادی برای جستجوی سایر اهداف دارویی بالقوه وجود دارد.
وی ادامه داد: آستروسیت ها، سلول های جذابی برای مطالعه این پتانسیل درمانی هستند برای اینکه عملکرد واقعی و سهم آنها در آسیب، دهه ها بدیهی تلقی شده است. اگر بتوانیم بفهمیم که آستروسیت های واکنشی از نظر لطمه شناسی چه کاری انجام می دهند، شاید بتوانیم درمان هایی را برای هدف قرار دادن این مسیرها ایجاد نماییم و لطمه را کاهش دهیم.
منبع: شاه بلاگ
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب