کشف نخستین شواهد مستقیم از ارتباط میان هورمون سروتونین و افسردگی
شاه بلاگ: تحقیقات نخستین شواهد مستقیم از ارتباط میان هورمون سروتونین پایین و افسردگی را نشان میدهد.
به گزارش شاه بلاگ به نقل از ایسنا و به نقل از گاردین، یافته ها نشان میدهد که کاهش پاسخ سروتونین در بدن می تواند نقش مهمی در مبتلاشدن به افسردگی ایفا کند.
یافته های یک پژوهش تصویربرداری از مغز، بحثی در روانپزشکی را که به اصطلاح فرضیه سروتونین افسردگی نامیده می شود بار دیگر مطرح کرده و نتایج یک تحقیق انتشار یافته در ماه ژوئیه را به چالش می کشد که در آن بیان شده «هیچ مدرک روشنی» در خصوص این که سطوح پایین سروتونین مسئول مبتلاشدن به افسردگی است، دیده نمی گردد. تازه ترین مطالعه انجام شده که توسط دانشمندان امپریال کالج لندن هدایت شد، نشان میدهد که در افراد مبتلا به افسردگی پاسخ سروتونین کم شده است.
پروفسور اولیور هاوز(Oliver Howes)، روانپزشک مشاور مستقر در کالج امپریال و کینگز کالج لندن و یکی از نویسندگان این مقاله می گوید: این نخستین شواهد مستقیمی است که نشان میدهد ترشح سروتونین در مغز افراد مبتلا به افسردگی کاسته می شود. مردم ۶۰ سال است که درباره ی این سؤال مباحثه می کنند، اما همه ی نتایج برمبنای اندازه گیری های غیرمستقیم بوده است. بدین سبب این یک گام واقعا مهمست.
فرضیه سروتونین از شواهدی متعلق به مغز و نمونه های خون افراد بعد از فوت نشات گرفته است که نشان میدهد کمبود سروتونین می تواند در افسردگی نقش داشته باشد. این نظریه مکانیسم بیولوژیکی قابل قبولی را در مورد نحوه اثربخشی داروهای ضد افسردگی، که مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین(SSRIs) هستند، ارائه می کند و بنا بر این است که گاهی اوقات از این ماده شیمیایی مغز به عنوان «هورمون شادی» یاد می شود.
با این وجود، هنوز شواهد قطعی در خصوص این که ناهنجاری های سروتونین علت اصلی مبتلاشدن به افسردگی هستند وجود ندارد و پاسخ به این پرسش برای ارائه درمان های بهتر ضرورت دارد. تازه ترین مقاله در این مورد این دیدگاه را تقویت می کند که سروتونین در مبتلاشدن به افسردگی نقش دارد و یک روش جدید تصویربرداری از مغز را نشان میدهد که می تواند راه را برای درک بهتر اینکه چرا داروهای مهارکننده انتخابی بازجذب سروتونین در کمک به حدود ۱۰ تا ۳۰ درصد از بیماران موفق عمل نمی کنند، هموار کند.
هاوز اضافه کرد: این نزدیک ترین موردی است که تا حالا توانسته ایم به آن دست یابیم. اندازه گیری این فرستنده ها در مغز افراد زنده دشوار است. ما نمی توانیم یک پیپت در آنجا قرار دهیم و نمونه برداری نماییم. این نزدیک ترین موردی است که احیانا به آن دست می یابیم. پیپت یکی از ابزارهای آزمایشگاهی است که بمنظور برداشتن مقدار دقیقی از مایع در لابراتوار از آن استفاده می شود.
در این مطالعه که در مجله "Biological Psychiatry" پخش شده، ۱۷ بیمار مبتلا به اختلال افسردگی اساسی یا افسردگی در رابطه با بیماری پارکینسون و ۲۰ داوطلب سالم حضور داشتند. از شرکت کنندگان یک پت اسکن یا توموگرافی انتشار پوزیترون گرفته شد که در آن از یک ردیاب رادیواکتیو برای نشان دادن میزان اتصال سروتونین به گیرنده های خاصی در مغز استفاده شده بود. سپس به آنها یک دوز آمفتامین داده شد که موجب تحریک ترشح سروتونین می شود و باردیگر مورد اسکن قرار گرفتند. پژوهشگران دریافتند پاسخ سروتونین در بیماران افسرده کم شده است.
پروفسور کاترین هارمر(Catherine Harmer)، از دانشگاه آکسفورد، که در این پژوهش دخالتی نداشت، آنرا یک یافته مهم توصیف کرد. او اظهار داشت: این که آنها شواهدی برای کاهش ترشح سروتونین پیدا کرده اند، واقعاً قابل توجه است. هارمر می گوید که تعداد کمی دراین زمینه استدلال می کنند که همه افسردگی ها در نتیجه سروتونین پایین ایجاد می شود، اما این یافته ها با این نظریه که سروتونین ممکنست نقش مهمی در مبتلاشدن به افسردگی ایفا کند، مطابقت دارد.
سایرین در این مورد بدبین تر بودند. "ایکو فراید"(Eiko Fried)، روانشناس بالینی در دانشگاه لیدن، این سوال را بیان کرد که آیا نتایج از نظر آماری قوی هستند یا خیر. او اظهار داشت: نتیجه گیری های نویسندگان این مقاله با شواهد ارائه شده تناسب ندارد. تحلیل های آماری متناقض هستند و شواهد روشنی برای نظریه سروتونین افسردگی ایجاد نمی کنند.
جوآنا مونکریف(Joanna Moncrieff)، استاد روانپزشکی در دانشگاه کالج لندن که بررسی این مقاله را رهبری کرد به این نتیجه رسیده است که هیچ مدرکی در خصوص این که عدم تعادل شیمیایی در مغز موجب افسردگی می شود، وجود ندارد. او اظهار داشت: این مقاله او را ملزم به تجدید نظر در این دیدگاه نمی نماید. او به اندازه ی این مطالعه اشاره نمود و اظهار داشت: این مطالعه شواهد قانع کننده ای در خصوص این که ناهنجاری سروتونین سبب یا زمینه ساز افسردگی است، ارائه نمی کند.
هاوز اظهار داشت که این یافته ها باید تکرار شود و سپس مطالعات بیشتری برای تعیین این که آیا تغییرات سروتونین موجب ایجاد افسردگی می شود یا در نتیجه این اختلال ایجاد می شود، باید صورت گیرد. او اظهار داشت: این مساله اهمیت دارد برای اینکه بااینکه درمان های فعلی به خیلی از افراد کمک می کنند، اما برای همه مؤثر نیستند. برای تعداد زیادی از افراد، نخستین درمان مؤثر نیست و تعدادی از افراد نمی توانند هیچ درمان موثری پیدا کنند.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب